Januari 2025

7 januari 2025

Een nieuw jaar, maar of dit in goede gezondheid kan worden doorgebracht? Ik weet het simpelweg niet. Het is duidelijk dat mijn moeder absoluut geen ziekteinzicht heeft en er volledig van overtuigd is, dat er met haar niks aan de hand is. Helemaal niks. Nou ja, alleen dan dat ze geen auto meer mag rijden (waarom eigenlijk niet?) en de gordijnen niet kan afhalen om de ramen te zemen en de gordijnen te wassen.

Gelukkig heeft het Centraal Indicatieorgaan Zorg (CIZ) de aanvraag voor de Wet Langdurige Zorg (WLZ) direct opgepakt, en had ik vandaag al een bespreking met de dossierbehandelaar. Dat ze het eerst per ongeluk over "uw vader" heeft in plaats van moeder is misschien pijnlijk omdat hij al lang geleden overleden is, maar voor de rest heeft ze alle informatie compleet en paraat. Ze vraagt hoe het zou zijn voor mijn moeder als de buren, mijn zus, vriendin en ik er niet zouden zijn. En ja, dan moeten we samen constateren dat het er niet zo best uitziet voor mijn moeder.  Vooral ook omdat ze zelf initiatief weigert te nemen om met haar rollator naar de supermarkt te lopen en zichzelf in beweging te houden.

Als het goed is wordt binnen twee werkdagen een beslissing genomen. Dat is snel, en ik hoop maar op goed nieuws.

Ook de ergotherapeut is vandaag voor de eerste keer bij mijn moeder thuis geweest. Zij constateert precies hetzelfde. Dat mijn moeder geen daadwerkelijke hulpvraag heeft omdat ze meent dat alles goed gaat, maar dat het wel duidelijk is dat dit niet klopt. Ook zij wil een bespreking met mij inplannen. Ik heb het gierend druk op mijn werk, en thuis mijn handen vol, maar ik kan natuurlijk geen nee zeggen. Ik ruim wel weer een plekje in in mijn agenda. Is het gek dat ik er soms een beetje verdrietig van word dat mijn moeder niet beseft wie er allemaal voor haar in touw zijn?

13 januari

Het indicatiebesluit is binnen. Echt moeilijk was het achteraf bezien niet. De indicatie is voor niveau 4, maar als ik in het gesprek met het CIZ wat meer had gepushed had het ook zomaar een indicatie voor 5 (opname) kunnen worden, heb ik de indruk. Daar ben ik niet op uit dus de 4 is helemaal prima. Nu kan ze meer zorg krijgen.

Alles gaat nu wel zo snel dat nog voordat ik de brief binnen had het verzorgingstehuis al contact had opgenomen met eerst mijn zus (een raadsel hoe ze aan haar gegevens gekomen zijn) en toen mijn moeder. Die natuurlijk ontkende ergens behoefte aan te hebben.

Ik zou graag zien dat mijn moeder huishoudelijke hulp krijgt via Home Instead bij voorbeeld, naar een dagbesteding gaat en wellicht ook een of twee keer per week een maaltijd bezorgd krijgt. Die laatste twee kunnen geregeld worden, maar daar moet ik mijn moeder ook toe zien over te halen. Ze staat nu in elk geval op de reservelijst voor het verzorgingstehuis in de buurt. Niet op de wachtlijst, dus ze bouwt geen wachtlijstrechten op, maar het is wel zo dat als de situatie verslechterd er sneller gehandeld kan worden. Dat is fijn, want in de afgelopen 8 maanden is het wel heel snel gegaan en je weet nooit hoe haar situatie zich zal ontwikkelen.

Het is wel weer een heel geregel allemaal. Ik heb contact met drie of vier organisaties tegelijk en moet dat allemaal maar zien te balanceren en inpassen in mijn eigen drukke werkzaamheden. Maar we gaan gewoon door! Opgeven is geen optie.

28 januari

Ik ben inmiddels bijna ten einde raad. De hulp is georganiseerd, al moest ik daar wel weer een vrije dag voor opnemen maar mijn moeder krijgt hulp. Van iemand die haar kan ondersteunnen bij het huishouden, het doen van boodschappen of zelfs gaan winkelen of naar de dokter. Allemaal vanuit de Wet Langdurige Zorg. Het leek er afgelopen vrijdag zelfs op dat mijn moeder het zou accepteren.

Niets blijkt echter minder waar. Al op maandag hoor ik dat Home Instead een zorgverlener heeft gevonden. Een ervaren zorgverlener die wel met mijn moeder zou weten om te gaan. Die zou al dinsdag om 13.00 uur komen en dan twee uur de tijd hebben.

Mijn moeder stribbelt gelijk tegen. Kan ze niet op woensdag komen? Want ik zou boodschappen doen met de buren om 14.00 uur! Ik leg haar uit dat ze dat met de hulpverlener Lizette kan doen. Net als het afhalen van de gordijnen waar ze al een jaar over zeurt om ze in de was te kunnen doen. Ik licht te buren in: ze hoeven niet met haar om boodschappen want ze heeft hulp.

En dan krijg ik tegen tweeën een appje van de buren. De hulpverlener is al na een half uur vertrokken. Mijn moeder was "vergeten" te vragen om mee om boodschappen te gaan en vond haar "te dik" om op een trapje te staan om de gordijnen er af te halen. Stofzuigen had ze zelf al gedaan.

Ik word hier zo boos en verdrietig tegelijk van! Snapt ze dan niet dat ze haar hoogbejaarde buren teveel belast door te verwachten twee of drie keer per week meegenomen te worden om boodschappen te doen? Dat ze haar vriendin op leeftijd teveel vraagt door haar steeds te bellen en te klagen over mogelijk blaasontsteking? Ze mijn gehandicapte zus teveel laat overnemen? En last but not least... dat ik het probeer voor haar te regelen, steeds een dag moet uittrekken die ik eigenlijk niet heb om dingen voor haar te organiseren die ze dan vervolgens toch niet doet of wil?

Ik weet het gewoon even niet meer. Moet ik dan maar alles uit mijn handen laten vallen en cancellen. Zodat ze merkt dat het niet gaat? Of het niet merkt en in volkomen vervuilde en verwarde staat moet worden opgenomen? Kan ik dat? Kan ik haar in de steek laten en mijn hoofd in het zand steken? Het zit niet in mijn aard om niet te helpen waar ik kan. Om niet zoveel mogelijk op me te nemen.